آموزشگاه موسیقی پیمان www.peyman-music.com آواز ایجاد موسیقی به واسطه حنجره است که بخش موسیقی آوازی را در بر میگیرد. نکته ی 1 بر شیوه تقلیدی گوشی یا سینه به سینه یی در فراگیری آواز نقدهایی شده که بی جا و بی استدلال هم نیست، اما به جاست به این مطلب اشاره شود که تقلید از حس و حال و ذائقه ی هنری و رنگ صدا و سبک خواندن و خصوصیات معلمین یا به عبارتی همانند سازی هنری با اشخاص می تواند جای تامل و ایراد باشد زیرا هر گلی باید رنگ و بو و شکل خود را بیابد و حفظ کند. لذا وقتی موضوع محوری در امر آموزش آواز، تمرین تکنیک و افزایش قدرت خوانندگی –که در همه ی سبک ها یکسان است- به میان می آید، به ویژه که با نوت نگاری و تحلیل علمی در می آمیزد، وضع فرق می کند. در واقع باید این دو، یعنی نغمه خوانی و تکنیک خواندن را از یکدیگر متمایز ساخت و هدف کتاب حاضر ارائه ی تمرین های تکنیکی جهت مستحکم ساختن زیربناهای خوانندگان است تا در هر سبکی که مایلند آواز بخوانند اما از اقتدار لازم برخوردار باشند و نهایتا در تعقیب و یافتن موجودیت هنری خویش برآیند که این از اراده و نگاهی خاص بر می آید. به عبارتی در هر امری از جمله خوانندگی دو اصل کلی موجب توفیق قطعی است. 1- اعتقاد به حقیقت آن کار 2- تمرین زیاد و پی گیرش نکته ی 2 در رشته ی آواز چندین علت و عامل نقش موثر دارند. مثلا وسعت صدادهی حنجره- رنگ یا زنگ و طنین صدای حنجره- نیروی بدنی و اندام های صوتی مناسب- احساس قوی و غنی داشتن و نیز لوازم دیگری که بعضاً اکتسابی و برخی خدادادی اند تا شخص با برخورداری از آنها به درجات بالایی از پیشرفت برسد. ولی این ها دلیل بر عمومی نشدن خواندن نمی شود زیرا توفیق در این راه یا برخورداری از نعمت آواز امری نسبی است که با کار زیاد یا تلاش عاشقانه به میزان زیادی هر کاستی و احیاناً نواقص در موارد فوق جبران می گرددو نتیجه یی را که فرد انتظار دارد برآورده خواهد شد، کافی است اهل زحمت بوده و معنای نسبی بودن را درک نماییم و به همه جا و همه چیز تعمیم دهیم. حتی اگر یک ترانه ی ساده و کوچک را بتوانی درست و زیبا بخوانی، برای خود یا برای یک دوست، یک معشوق چه بهتر به بزرگی همه ی مردم، این خوانندگی است و باید توانش را به دست آورد. به این منظور لازم است تکنیک خواندن ، ناشی از شناخت اعضاء اندام های صوتی خود و به کار گیری درست و به موقع آن ها را افزایش داد. در این راستا تشابهاتی بین نوازندگی و خوانندگی وجود دارد که می توان از آنها بهره جست و به قواعد یا محکماتی دست یافت، فقط باید حنجره و کلیه ی اندام های صوتی انسان را یک ساز طبیعی در نظر گرفت مانند هر ساز مصنوعی. وقتی نواختن هر سازی در واقع شناخت قابلیت ها و دانش بهره بری صحیح و کامل از آن برای بیان احساس است، چرا همین تعریف و برداشت را در مورد خوانندگی نداشته باشیم و در مقام مقایسه از تجربیات گوناگونی که خارج از این حوزه به دست آمده استفاده نبریم. نکته ی 3 اولین وجه تشابه را م