در کلیه شرکت ها دارایی شرکت از دارایی شرکاء مجزا است. در شرکت های سهامی دارایی شرکت اهمیت مخصوص دارد و شرکاء مسئولیتی در مقابل تعهدات شرکت به جز سرمایه ای که پرداخته اند ندارند و طلبکاران شرکت غیر از آن وثیقه ای ندارند. سرمایه شرکت، بعد از پرداخت جزء دارایی شرکت محسوب می شود و در مدت حیات شرکت ممکن است افزایش یا تقلیل یابد. حصه شرکاء در شرکت های سهامی به صورت سهم می باشد و ممکن است مبلغ آن تماماَ یا قسمتی از آن پرداخت شده باشد. ( در شرکت های سهامی خاص تمام سرمایه شرکت به هنگام تاسیس منحصراَ توسط موسسان تامین و پرداخت می شود. این سرمایه که حداقل آن یک میلیون ریال است در موقع تاسیس نباید کمتر از 35% کل سهام تعهد شده باشد. در صورتیکه تمام یا قسمتی از سرمایه به صورت غیرنقدی باشد باید تمامی آن تسلیم و توسط کارشناس رسمی دادگستری ارزیابی و آنگاه نظریه کارشناس به اداره ثبت شرکت ها ارائه گردد). اما در شرکت های سهامی عام موسسان فقط ملزم به تعهد 20% سرمایه شرکت بوده که لااقل 35% آن را در حسابی ( بنام شرکت در شرف تاسیس ) نزد یکی از بانک ها سپرده و سپس اظهارنامه را به ضمیمه طرح اساسنامه شرکت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام که به امضاء موسسان رسیده باشد، به اداره ثبت شرکت ها تسلیم کنند. ( مواد 6 و 20 ل. ا. ق. ت ) ولی به هر حال طبق قانون تجارت ایران مبلغ سهم تماماَ باید تعهد شده باشد و در صورتی که شرکت ضرر کند، طلبکاران می توانند از صاحبان سهام پرداخت بقیه مبلغ تعهدی سهام را تقاضا کنند. در شرکت های سهامی عام و خاص سهامداران و موسسان بایستی مبالغ پرداخت نشده و سهامی را که در تعهدشان می باشد، ظرف مدت مقرر در اساسنامه پرداخت نمایند. در غیر این صورت هیات مدیره شرکت باید مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام را به منظور تقلیل سرمایه شرکت تا میزان مبلغ پرداخت شده سرمایه تشکیل دهد وگرنه هر ذینفع حق خواهد داشت برای تقلیل سرمایه ثبت شده تا میزان مبلغ پرداخت شده به دادگاه رجوع کند. ( 33 ل. ا. ق. ت ) در اساسنامه باید نحوه مطالبه بقیه مبلغ تعهد شده، سهام با توجه به قانون تجارت که بیشتر از 5 سال نخواهد بود، قید شود و هیات مدیره موظف است از طریق آگهی در روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت را منتشر می کند، بدون استثناء و هرگونه تبعیض مبلغ تعهد شده سهام را از کلیه صاحبان سهام مطالبه نماید. https://nikregister.com